Nathalie winnares van de verhalenwedstrijd Fundament Losser 2023
Nathalie heeft sinds 2023 grote stappen gezet als tekstschrijver en dichter graag zou zij samen met de kunstenaar een meer recent werk uitzoeken voor dit project.
Zij gaat dus graag in overleg. Onderstaande geeft haar bijdrage aan Verbindende verhalen uit 2023 weer.
Een nieuwsbericht bereikte de inbox van Hallo Losser: op 13 december verschijnt de nieuwe dichtbundel van Nathalie Piersma, “Foto aan zee”. Nieuwsgierig naar deze schrijfster uit Losser ging ik bij haar op bezoek. Ik werd gastvrij en hartelijk ontvangen.
Nathalie Piersma is al op jonge leeftijd begonnen met het schrijven van gedichten en rijmpjes. Daarbij werd ze gecoacht door haar juf van de basisschool, Eveline, die tot aan haar overlijden 12 jaar geleden bepalend is geweest in Nathalies leven en werk. Haar overlijden was voor Nathalie een grote klap en overmand door verdriet is ze gaan schrijven over verlies. Dit thema komt regelmatig terug in haar werk. Ze hoopt hiermee troost te kunnen bieden aan mensen die geen woorden weten te geven aan hun verdriet. Dat Eveline er niet meer is, is voor Nathalie nog altijd een gemis in haar leven. Ze zegt daarover: “Het is heel bijzonder dat iemand je je hele leven coacht en in je gelooft”.
Toen Nathalie in 2016 moest stoppen met haar werk als verpleegkundige heeft ze zich volledig op het schrijven kunnen richten. Ze vindt het nu erg leuk om te kunnen zeggen dat ze een baan heeft waar ze echt van houdt en waar ze blij van wordt. Het schrijven is langzamerhand een bijna dagelijkse bezigheid geworden.
Van Nathalie verschenen eerder al 2 gedichtenbundels. Daarna bleef het lange tijd stil, maar afgelopen zomer is ze weer actief gaan schrijven. Dit was in een periode dat ze veel thuis moest blijven omdat haar huis en de wijk waar ze woont verduurzaamd werden. Het resultaat van dit schrijfproces tijdens het verplichte binnen zitten is de nieuwe bundel “Foto aan Zee”.
De gedichten die Nathalie schrijft gaan bijna nooit over haarzelf. Ze vindt het belangrijk dat mensen herkenning vinden in wat ze schrijft. Daarom schrijft ze vaak over wat ze op straat ziet, hoort of meemaakt, of wanneer ze iets op de radio hoort zoals een zin uit een Nederlandstalig liedje. De meeste gedichten ontstaan niet aan het bureau maar tijdens wandelingen met haar hond in het buitengebied van Losser. Soms hoort ze een zin en aan het eind van de dag is het een gedicht. “Foto aan zee” is dan ook een weergave van alledaagse momenten, emoties en gebeurtenissen die waarschijnlijk iedereen wel herkent.
Met het verschijnen van deze nieuwe gedichtenbundel is tegelijkertijd ook de website van Nathalie geopend (www.bureauverhaal.nl). Hier kunnen mensen haar om hulp vragen als het om het schrijven van teksten gaat. Ze is namelijk ook professioneel tekstschrijfster.
Nathalie is al bezig met het schrijven van een volgende bundel. De werktitel weet ze ook al: “Een beetje Losser”. Het idee voor deze bundel is haar ingegeven door de eigenaar van Primera. Toen ze daar een paar exemplaren van haar boek “Foto aan Zee” wilde neerleggen zette hij haar op het spoor om ook eens voor en over de mensen uit Losser te schrijven. Op LinkedIn staat een gedicht dat Nathalie schreef in het kader van Wereldlichtjes Dag, op 8 december. Enkele uren nadat ze het op LinkedIn had gezet was het al 300 keer gezien. Verbaasd vraagt ze zich af wie toch al die mensen zijn die haar gedicht zo snel op LinkedIn hebben weten te vinden.
Ik ben alles
Ik ben het einde en het begin.
Ik ben een buurman, een vluchteling.
Ik ben de rode en de gele.
Ik ben de wankele en de verdeelde.
Ik ben soms zwart, iets vaker wit.
Ik geef het op, ik heb soms pit.
Ik ben in jou en jij bent in mij.
Wij zijn gezamenlijk, mijn mening is vrij.
Ik ben het brood en het beleg.
Ik ben thuis, maar vaker onderweg.
Ik ben het trommeltje in de tas.
Ik ben de kapstok met jou jas.
Ik ben de ruzie en de tegenzin
Ik ben van elk verhaal slechts een begin.
Ik ben de pester, soms de huiler.
Ik vecht terug, ben soms de schuiler.
Ik woon vlakbij jou hier in de buurt.
Ik ben het die tussen gordijnen gluurt.
Ik ben welkom, maar ook bij jou?
Ik ben ‘hey wat doe jij nou’.
Ik ben de kinderen in de straat.
Ik ben de buurman, soms veel te kwaad.
Ik ben de bakker en de groenteman.
Ik ben de superheld die alles kan.
Ik ben alles, vaker ben ik niets.
Ik ben de auto, soms de fiets.
Ik ben in alle tevredenheid.
Een onderdeel van geleende tijd.
Ik ben alles!