Door haar rol als bleekwachtersvrouw kan Marijke Meijer het leven rondom de Bleek als geen ander laten herleven. De toneelrol kwam op haar pad toen de basisscholen in Losser de lokale historie aan hun leerlingen wilden meegeven. Haar man Sieb Meijer, fervent toneelspeler bij onder andere De Rommelpot, werd gevraagd als bleekwachter en maakte zijn vrouw enthousiast voor de rol. Zelfs zo dat een van de leerlingen vroeg: “Mevrouw, bent u van vroeger?”
Een project onder de naam Hej’t a heurt werd onder de bezielende leiding van Pien Kerstens een groot succes. Al met al namen er naar schatting meer dan duizend kinderen een kijkje in het leven van 120 jaar geleden. Bij het rollenspel, dat weergaf hoe het er toen aan toeging, was zelfs klederdracht uit die tijd: voor alle meisjes een schort, voor de jongens een petje, en klompjes voor allemaal. Zelfs het roddelen werd in de les meegenomen: niet alles wat je hoort is waar. Een waardevolle levensles.
Corona maakte een einde aan de jaarlijkse bezoeken.
De Bleek in Losser is nog steeds een beeldbepalende plek in het dorp, die iedereen kent, maar waarvan eigenlijk niemand meer precies weet hoe het daar toeging. Vandaar vroegen we Marijke Meijer het verhaal te vertellen. Belangrijk en waardevol om de kennis door te geven, helemaal nu de Bleek op zaterdag 13 september jl. feestelijk werd geopend na een intensieve renovatie.
De Bleek, aan de rand van het dorp, was een groot terrein met velden en sloten. Het werd gebruikt om de linnen stoffen, die de boeren ’s winters weefden, in de zomer te bleken. Het zuur van de grassen in combinatie met water en zon maakte het goed spierwit, wat de waarde aanzienlijk verhoogde. De doeken werden boven de velden gespannen en telkens opnieuw met water uit de sloten besprenkeld, net zo lang tot het gewenste resultaat werd bereikt.
Vandaar dat er een bleekwachter werd aangesteld om de velden te bewaken. Het huis is nog steeds intact.
Later werd de Bleek ook gebruikt door de vrouwen uit het dorp. Op zondagavond werd thuis de was in heet water te weken gezet en de grote tobbes werden op maandag meegenomen naar de Bleek. De bleekwachter had de banken voor de vrouwen en de kruiwagen voor het linnengoed klaarstaan. In de sloten werden de lakens, kleden en onderkleding gewassen en gespoeld, en op het wasbord werden de vlekken eruit gewreven.
Ook deze was werd ofwel te bleken gelegd, ofwel opgehangen aan de lange waslijnen die hoog tussen de palen konden wapperen. Tijdens het wassen was er tijd, veel tijd, om elkaar bij te praten en de laatste roddels door te nemen. Kortom: een heel belangrijk sociaal moment. Het project heette dan ook niet voor niets Hej’t a heurt.
Het project keerde na corona niet terug. De scholen krijgen nog steeds les over de Bleek, maar bezoeken deze nu zonder het toneelspel van de bleekwachter Sieb en zijn vrouw Marijke. Toch zit het toneelspelen de familie Meijer nog steeds in het bloed. Hun dochter speelt bij De Rommelpot, en hun kleinzoon heeft een prachtige rol in de serie Woeste Grond.